Some things memang worth remembering.
Contohnya, pada satu hari berlaku pertelingkahan antara adik ipar aku dengan bini dia.
Dari apa yang aku paham, dua-dua memang samdol. No such thing, as one is lebih suci daripada yang satu lagi.
Aku dgn partner aku, dapat story yang sama. Tapi aku lebih cenderung untuk kata, yang fuck up adalah si lelaki, which is adik ipar aku tu la.
Entah cane aku boleh taya balik, tau tak apa pasal aku kata si lelaki tu yang salah?
Setan apa entah yang dah merasuk bini aku ni, dia boleh pulak kata, "tau dah.. awak mesti akan kata adik i yang salah, sebab u kan tak suka dengan famili i..."
Ayat ni buat aku rasa sentap.
Cam bangang je.
Kiranya ko melihat aku ni sebagai satu creature yang langsung tak rasional. Aku benci orang just bekos orang tu famili ko?
Terbaik.
Since aku tulis kat sini dah, then aku rasa boleh la kalau aku nak ingat benda ni sampai bila-bila. Aku ni jenis suke lupakan hal yang kecik-kecik, then bila hal tu dibangkitkan balik, aku jadi macam orang yang no clue what happen.
Forgive and forget adalah satu konsep yang baik.
Tapi aku berada dalam keadaan yang tak berapa untung kalau banyak benda yang aku forget.
So from now on, aku paham la... aku kena bencikan famili bini aku. Tak payah nak suka sangat, nak campur sangat.
Lagipun diorang ni bukannya hormat aku sangat pun.
Kalau manusia memang dari jenis yang sembah duit, aku rasa kena tunggu aku tabur duit dulu la... baru diorang perasan yang sebenarnya diorang tu ada abang ipar.
Nanti la kalau aku rajin, aku ingat nak tulih lebih lagi.
Comments
Post a Comment